Aliman’ın Yüzüne Düşen Kar Taneleri Erimiyordu!

“Suvankul’u, Kasım’ı, Maysalbek’i, Caynak’ı ve Aliman’ı rahmetle anıyor, dua ediyorum. Yaşadığım sürece hiç unutmayacağım.

Bir gün gelecek, Canbolat’a da her şeyi anlatacağım. Eğer yaradılıştan zeki ve iyi niyetli ise, anlayacaktır.

Ama öbürlerine, dünyada yaşayan herkese nasıl anlatmalı?

Onlara bir diyeceğim var ama herbirinin kalbine nasıl gireyim de anlatayım?

Ey gökyüzünde parlayan güneş, sen bütün küreyi dolaşıyorsun, onlara sen anlat!

Ey yağmur bulutu, dünyanın üzerine sağnak sağnak boşal, her damlan bir konuşmacı olsun da, onlara sen anlat!

Ey besleyici Toprak Ana, hepimizi bağrına basan sensin. Onlarla sen konuş Toprak Ana, insanlara sen anlat!

-Hayır Tolgonay, onlarla sen konuşmalısın.
Sen kadınsın.
Sen her şeyin üstündesin, daha bilgesin.
Bir insansın sen!
Onlara sen anlat!
-Gidiyor musun Tolgonay?

-Evet, gidiyorum, eğer yaşarsam yine geleceğim.
Haydi şimdi kal sağlıkla güzel toprağım.
Yine görüşürüz.”