AKLI KARALI DÜNYA

Günbatımı Sınırı adıyla Türkçeye çevrilen uyarlama, tek yerde çekilmiş filmlere güzel bir örnek. Adını, Amerika’nın iki ucu arasında işleyen katar hattından alan öykü, aknan karaya yüklenen anlamların katmanları arasında dolaşan bir tartışmayı içeriyor.

Film, kurgunun ses öğesinden olabildiğince yararlanmak üzere, sözü öne çıkaran, tren durağı yakınında,  müthiş bir tren ve çevre sesleri katkısıyla küçük bir odada gerçekleştiilmiş. Türk Sinemasında, Başar Sabuncu’nun, Zengin Mutfağı kurmacasında denediği tek yerde çekim özelliğinin benzerini, bu etkili kurmacada görmek mümkün. Daha kalabalık oyuncularla kurgulanan, Sidney Lumet’in 12 Öfkeli Adam yapıtı da, bu ulamdaki en etkili ilklerden biri.

Tommy Lee Jones’un aynı zamanda yönetmenliğini de üstlendiği Günbatımı Sınırı’nda, Samuel L. Jackson’la paylaştığı güçlü oyunculuk, bir buçuk saatlik sürenin, kapalı, tek alanda geçtiği duygusunu geriye itiyor. Yer, yer bu seçimin, konuyu destekleyen biçemin bir parçası olduğu, keyifle izlenebilir bir tartışmayı desteklediği algısı güç kazanıyor.

Eski bir suçlu olan “Kara”nın, umutsuzluğun girdabındaki “Ak”ı, kendisini bir trenin önüne atmaya çalışmasından kurtarması; devamında birbirleri üzerinden pek çok soruya yanıt aramaları, bunu da küçük bir bir odada, dış ortam etki seslerinin eşliğinde gerçekleştiriyor olmaları filmi ilginç hale getiriyor.